Ολοκληρώθηκαν σήμερα οι εργασίες συντήρησης, τού καθαρισμού με αμμοβολή, αποκατάσταση φθορών καί των απαραίτητων μικροδιορθώσεων που έγιναν στό πέτρινο μνημείο που βρίσκεται εκεί 65 χρόνια όταν κτίστηκε από τούς ντόπιους αρχιμάστορες της πέτρας.
Τό αποτέλεσμα πιστεύω είναι τό καλύτερο που θα μπορούσε νά υπάρξει στό καμπαναριό του Αγίου Γεωργίου και δικαιώνει όλους όσους πήραν την πρωτοβουλία αυτή να επέμβουν και νά δώσουν ζωή για αρκετά χρόνια στό μνημείο αυτό πού κοσμεί τό χωριό μας.
Από όσα πληροφορήθηκα τό κόστος εργασιών και την πρωτοβουλία είχε το Δ.Σ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Κορφοβουνίου πού φέρει και τό όνομα “Αι-Γιώργης” στήν σφραγίδα του.
Τό συνολικό κόστος θα ήταν από ότι προυπολογίστηκε στό ποσό των 2500 ευρώ και θα πληρωθεί ολόκληρο από το ταμείο του συλλόγου.
Ανέβασα δίπλα φωτογραφία πού δείχνει τό πόσο αρνητικά ταιριάζει τώρα αυτός ο προβολέας πάνω στό καμπαναριό για να φωτίζει κάτω τήν πλατεία τού χωριού.
Τό καμπαναριό για να φωτιστεί σωστά θέλει δύο μικρούς προβολείς δέσμης κάτω από τήν πέτρινη σκάλα όπως ανεβαίνουμε δεξιά και αριστερά και μια μεταλλική κολώνα πάνω στήν γωνία τής πλατείας που θα φωτίζει την Ναό έτσι ώστε να φύγουν οι μαύροι προβολείς πάνω απο το καμπαναριό.
Αυτές οι πρωτοβουλίες αξίζουν συγχαρητηρίων,είναι μέσα στά πλαίσια και τό ρόλο που θα πρέπει νά έχει ένας πολιτιστικός σύλλογος στό χωριό μέ τήν ανάδειξη και χρηματοδότηση τέτοιων δράσεων.
Νά συμπληρώσω εδώ μερικά ιστορικά στοιχεία όπως υποσχέθηκα σέ προηγούμενη ανάρτηση σχετικά με την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου που κτίστηκε το 1832 πάνω σέ κάποια ερείπεια μικρού ναού που υπήρχαν.
Πρίν τήν κτήση του Ναού εδώ υπήρχε η ενορία του Αγίου Νικολάου και οι χωριανοί εκκλησιάζονταν στήν εκεί κεντρική εκκλησία.Αφορμή για τήν ανέργεση του Ναού στάθηκαν δύο οικογένειες που είχαν κάποιες διαφορές μεταξύ τους και πήγαιναν στήν εκκλησία πάντα με τόν φόβο μήπως γίνει κάποια φασαρία μεταξύ τους.
Τήν πρωτοβουλία παίρνει τότε κάποια στιγμή ο επίτροπος της ενορίας Παππάς στό επώνυμο αργότερα τό αλλαξε σε Νικολάκης παραμένει και σήμερα ένα από τα μεγάλα ταράφια που έμειναν και κατοικούν μόνιμα στό χωριό μας.
Αυτός ο επίτροπος βρήκε έναν συγγενή του ονόματι Βάσσιο στό επώνυμο από την Πρόγονη για να τόν βοηθήσει στην προσπάθεια που ξεκίνησε,ήταν δέ και αυτός από μεγάλο ταράφι την εποχή εκείνη στό χωριό που είχε άξιο λόγο στά δρώμενα τού χωριού.
Αυτοί οι δύο ήταν κτήτορες καί πρωτεργάτες που ξεκίνησαν την ανέργεση της εκκλησίας στόν δύσκολο καιρό εκείνο πάνω στόν μικρό λόφο αφιερωμένο στον Άγιο Γεώργιο τον Πουρναρά.
Πάνω από τήν πόρτα της παλαιάς εκκλησιάς λένε υπήρχε πέτρα με επιγραφή που ανέφερε τό όνομα Παππάς Νίκος και την χρονολογία της ανέργεσης.
Τίποτα δέν υπάρχει σήμερα από την εποχή εκείνη γιά νά έχουμε κάποια ιστορικά στοιχεία έστω που να μας δίνουν γραπτή βάση για όσα μάς λένε οι γέροντες του χωριού.
Σχετικά με την καμπάνα τώρα ο επίτροπος αυτός με τό επώνυμο Νικολάκης ήταν πάλι αυτός που παρείγγελε και αγόρασε την καμπάνα από την Ρωσία.
Δέν θέλω να αναφέρω εδώ κάποιες κουβέντες πού λέγονταν την εποχή εκείνη μεταξύ κάποιων οικογενειών αλλά να πώ αυτά που μου ανέφερε την πρηγούμενη εβδομάδα γέροντας στό χωριό που γνωρίζει αρκετά στοιχεία σχετικά με τήν εκκλησία.
Οταν ήρθε η καμπάνα μέ καράβι από την Ρωσία στό λιμάνι στήν Πρέβεζα και μεταφέρθηκε στήν ενορία μας,η Ρωσική Εκκλησία μας έστειλε δώρο τρία σέτ από χρυσά άμφια καθώς και ένα χρυσό Ευαγγέλιο.
Είχα αναφέρει ότι η παλαιά εκκλησία του 1832 είχε πολύ καλές αγιογραφίες,εικόνες και πολύ ωραίο σκαλιστό τέμπλο.Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι πρώτη αιτία για νά γκρεμίσουν τόν πανέμορφο Ναό το έτος 1969 ήταν και οι εικόνες που πωλήθηκαν,χάθηκαν τήν εποχή εκείνη,πολλά λένε ακόμα σήμερα.
Οπως μου εξιστόρισε ο γέροντας αυτός μία απο τις εικόνες αυτές βρέθηκε στην Δυτική Γερμανία και δέν μπορούσε να το πιστέψει πώς από το μικρό εδώ χωριό βρέθηκε γιά πώληση σέ γκαλερί εκεί στά ξένα όπου έψαχνε κι αυτός τήν τύχη του.
Κλείνω εδώ τήν αναρτησή μου και νά σκεφτούμε πώς κάτι πρέπει νά γίνει με τήν Εκκλησία του Αγίου Νικολάου & Αγίας Θεοδώρας,νά ζητήσουμε να γίνει μελέτη συντήρησης από την Περιφέρεια Ηπείρου ώστε νά ενταχθεί για χρηματοδότηση στα προγράμματα του ΕΣΠΑ που θα τρέξουν τά επόμενα χρόνια.
Η Περιφέρεια Ηπείρου από ότι παρακολουθώ και διαβάζω καθημερινά βοηθάει αρκετά στήν συντήρηση και ανάδειξη τέτοιων μνημείων πολιτισμού.