Με το ξεχασμένο χριστουγεννιάτικο έθιμο του αναμμένου πουρναριού, αρχίζει η καινούργια διαφήμιση της μεγάλης εταιρίας κινητής τηλεφωνίας.
Σε προηγούμενη ανάρτησή μου για τα χριστουγεννιάτικα ήθη & έθιμα του τόπου μας είχα γράψει και για το έθιμο αυτό των Χριστουγέννων,το έθιμο του αναμμένου πουρναριού ή “πρατσανίσματα” όπως τα λέμε εμείς στο χωριό μας.
Όταν γεννήθηκε ο Χριστός και πήγαν, λέει, οι βοσκοί να προσκυνήσουν, ήταν νύχτα σκοτεινή. Βρήκαν κάπου ένα ξερό πουρνάρι κι έκοψαν τα κλαδιά του. Πήρε ο καθένας από ένα κλαδί στο χέρι, του έβαλε φωτιά και γέμισε το σκοτεινό βουνό χαρούμενες φωτιές και τριξίματα και κρότους.
Από τότε, λοιπόν, έχουν τη συνήθεια στα χωριά της Άρτας, όποιος πάει στο σπίτι του γείτονα, για να πει τα χρόνια πολλά, καθώς και όλα τα παιδιά τα παντρεμένα, που θα πάνε στο πατρικό τους, για να φιλήσουν το χέρι του πατέρα και της μάνας τους, να κρατούν ένα κλαρί πουρνάρι, ή ότι άλλο κλαδί δέντρου που καίει τρίζοντας. Στο δρόμο το ανάβουν και το πηγαίνουν έτσι αναμμένο στο πατρικό τους σπίτι και γεμίζουν χαρούμενες φωτιές και κρότους τα σκοτεινά δρομάκια του χωριού.
Στο χωριό μας συνήθιζαν τα παιδιά που πήγαιναν νωρίς το πρωί να πουν τα κάλαντα στα σπίτια των γειτόνων να κρατούν μικρά κλαδιά πουρναριού,κουμαριάς,ρίκια,δάφνες,άλλοτε πάλι κρατούσαν στη χούφτα τους μια χεριά δαφνόφυλλα και πουρναρόφυλλα, που τα πετούσαν στο τζάκι, μόλις έμπαιναν και καλημέριζαν τους νοικοκυραίους.
Κι όταν τα ξερά φύλλα ή τα κλαδιά πιάσουν φωτιά κι αρχίσουν να τρίζουν,να πρατσανίζουν,ακουστά και ως “πρατσανίσματα” και να πετάνε σπίθες, εύχονταν:
«Αρνιά, κατσίκια, νύφες και γαμπρούς»!
Αυτή είναι η καλύτερη ευχή για κάθε νοικοκύρη. Να προκόβουν τα κοπάδια του, να πληθαίνει η φαμελιά του, να μεγαλώνουν τα κορίτσια και τα παλικάρια του, να του φέρνουν στο σπίτι νύφες και γαμπρούς, να του δώσουν εγγόνια που δε θ’ αφήσουν τ’ όνομα το πατρικό να σβήσει.
Να δώσουμε επαίνους στην ιδέα της διαφήμισης που πάντρεψε την παράδοση με την σημερινή τεχνολογία μέσα από την διαφήμιση της επικοινωνίας.